Βότανα

Εισαγωγή

Στις άγριες πλαγιές των ελληνικών βουνών φυτρώνει ένα ταπεινό βόταν

Η ελληνική γη φιλοξενεί πληθώρα φαρμακευτικών φυτών, με τη ρίγανη να κατέχει ξεχωριστή θέση τόσο στην παραδοσιακή όσο και στη σύγχρονη βοτανοθεραπεία.

Source: https://unsplash.com/de/fotos/yPal9OOzAxg

Συκιά

Πρόκειται για ένα φρούτο που είναι ήδη γνωστό και αγαπημένο από την αρχαιότητα. Όπως είναι ευρέως γνωστό, η λέξη «συκοφάντης» χαρακτήριζε όλους εκείνους που πρόδιδαν όσους εξήγαγαν κρυφά σύκα από την Αττική. Τα αττικά σύκα ήταν τα πιο νόστιμα στο είδος τους, ωστόσο απαγορευόταν η εξαγωγή τους λόγω περιορισμένης παραγωγής τους.

ΛΥΓΑΡΙΑ (Agnus Castus)

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Η κανέλα (ο φλοιός) είναι θερμαντική-τονωτική του κυκλοφορικού, του πεπτικού, του νευρικού και του μυϊκού συστήματος, καθώς αυξάνει τις εκκρίσεις του στομαχιού. Θεωρείται ότι τονώνει το δέρμα και τη μήτρα κι ότι είναι αφροδισιακή και αιμοστατική. Είναι αντισηπτική και ανθελμινθική, εξαιτίας της παρουσίας της ευγενόλης.

Το σύμφυτο (comfrey) είναι ένα πολύ σημαντικό και αρκετά αμφιλεγόμενο άγριο
βότανο. Στην Ελλάδα το συναντούμε και με τις ονομασίες στεκούλι, χονδρούτσικο και
πηκτή. Πολλοί βοτανολόγοι θεωρούν πως έχει άριστες θεραπευτικές ιδιότητες
Τα θεραπευτικά συστατικά του σύμφυτου βρίσκονται κυρίως στη ρίζα και έπειτα στα
φύλλα. Έχει επουλωτικές, αντιφλεγμονώδεις, χαλαρωτικές, αποχρεμπτικές και
στυπτικές ιδιότητες. Η πιο διαδεδομένη χρήση του σήμερα είναι σε δερματικές
παθήσεις. Το φυτό περιέχει αλλαντοΐνη, ουσία που θεωρείται πως έχει

Καλέντουλα
Φυτό ετήσιο, γνωστό σε όλους, που κατάγεται από την Αίγυπτο, καλλιεργείται συχνά στους κήπους για τα άνθη του και είναι διαδεδομένο στους κήπους και τους αγρούς. Η καλέντουλα είναι φυτό κοινότατο και στη χώρα μας, ιδιαίτερα στα Κύθηρα, όπου καλλιεργείται ως καλλωπιστικό, ενώ αφθονείκαι ως αυτοφυές σε καλλιεργημένους και ακαλλιέργητους μεσημβρινούς τόπους.
Η εποχή της άνθησης και της συλλογής είναι Μάιος-Οκτώβριος και χρησιμοποιούμενα μέρη τα άνθη του φυτού (Fiores Calendulae), που όταν ξεραθούν γίνονται ελαφρά, εύθραυστα, χωρίς μυρωδιά και με γεύση ελαφρά πικρή.

Δενδρολίβανο
Θάμνος, ιθαγενής της Ευρώπης, aυτοφυής στις χώρες της λεκάνης της Μεσογείου , κοινός στους θαμνότοπους και τα χέρσα εδάφη . Το δεντρολίβανο σπάνια απαντάται αυτοφυές στη χώρα μας , ενώ καλλιεργείται ως καλλωπιστικό.
Γνωστότατο στους αρχαίους και ιδιαίτερα στους Έλληνες και τους Ρωμαίους , που το είχαν σε μεγάλη εκτίμηση. Οι αρχαίοι Έλληνες το θεωρούσαν ως «δώρο της Αφροδίτης., στους ανθρώπους και μ ' αυτό διακοσμούσαν τις εικόνες των θεών.

Η γλυκόριζα είναι ποώδες φυτό, πολυετές που το συναντάμε αυτοφυές στη Μακεδονία και άλλα μέρη της Ελλάδας, της Ευρώπης και της Ασίας,
Αποτελεί δυσεξόντωτο ζιζάνιο εξαιτίας των πολλών και βαθιών ξυλωδών ριζών. Μετά τον 3ο χρόνο το φυτό σχηματίζει μακριούς υπόγειους στόλωνες, εσωτερικά κίτρινους, με γλυκιά γεύση που συλλέγονται το φθινόπωρο και χρησιμοποιούνται στη φαρμακευτική.